من حميد فرامرز متولد 73/1/9 تبريز تو يه خانواده ي متوسط به دنيا اومدم ، متوسط از هر لحاظ مالي فکري مذهبي .

 چون پدر مادرم سواد انچناني نداشتن توي تربيت و فرهنگ سنتي بزرگ شدم از همون بچگي از خيلي چيزا منع شدم مثلا به ( اين و اون دست نزن نرو نکن بده زشته ) خيلي خواسته هام سرکوب شدن حتي يه دوچرخه . با اين افکار کمبود و پول سخت به دست مياد و براي پول بايد عرق ريخت و اين چيزا بزرگ شدم و افکارم ساخته شد.

 وقتي 13 سالم شد ديگه کم کم خودمو شناختم و شروع کردم تو تابستونا به کار کردن با درس ميونه خوبي نداشتم از اولش. اولين کارم شاگرد گچ کاري بود بعد از اون چنتا هرتابستون يه چايي کار ميکردم تا اينکه ديپلم رو گرفتم و رفتم بازار کفش فروشا پيش يکي از اشنا ها تا زمان خدمت اونجا کار کردم و با رسم خريد و فروش آشنا شدم اين وسط چند باري هم طعمه بازاريابي شبکه اي شدم .

 وقت خدمتم شد و رفتم سربازي وقتي تموم شدم توي شوک 2 سال بيگاري و تباهي بودم و بايد کار ثابتي پيدا ميکردم به خواسته خانواده.

 يه مدت بيکاري و شوک 2 سال باعث افسرده بشم و به پيشنهاد يکي از دوستانم رفتيم پيش روانپزشک اين اقاي دکترم دستش درد نکنه با يکم درد ودل کردن شروع کرد قرص نوشتن و من شروع کردم مصرف قرص ، که عالم مسخي شروع شد اصلا روي هوا بودم کلا گيج و مبهوت که خودم رو اصلا حس نميکردم فقط صبح بيدار ميشدم شب ميخوابيدم که اين وسط شروع کردم تو شرکت شکلات سازي شونيز کار کردن با شيفت کاري 12.12 يکسال کار کردم.

 بعد پول جمع کردم و يه وانت خريدم و از اونجا به بعد که عموي کوچيکم دست فروش بود باهاش يک مقدار حبوبات خريدم و شروع کردم کار براي خودم بعد ، يه مدت که سود نداد شروع کردم لوازم ارايشي فروختن . يه مدت که يه مقدار پول جمع کردم به سرم زد برم استانبول و بدون اطلاع خانواده تصميم گرفتم برم .

 اونجا شروع کردم توي کافه کار کردن چون اونجا بجز خونه هيچ فکر ديگه اي نداشتم ذهنم باز تر شد و خالي از هر مزاحمي. راحت بودم و به هرچيز کوچيکي که تو ذهنم بود اتفاق ميوفتاد برام ( حتي خواستن يه بستني ) . بخاطر يکسري مشکلات خانوادگي برگشتم ايران بعد از اين ماجراها اتفاقي با بحث تريد و فارکس و بازارهاي مالي اشنا شدم از اونجايي که من فردي درونگرا هستم اين شغل رو خيلي دوست داشتم و ديدم بهش علاقه دارم شروع کردم به يادگيري که حدود يکسال طول کشيد و بعد کم کم به درامد رسيدم ولي بازم کافي نبود يه چيزي کم بود.

 اين وسط چون حالم خوب نبود ، ذهنم هنوز خوب نشده بود . خودمو لايق يه دست لباس جديد هم نميدونستم . لباس جديد ميخريدم ولي نميتونستم بپوشم ميگفتم لزومي نداره با همين کهنه ها سرميکنم . چون وانت رو هم بعد از برگشت از ترکيه فروخته بودمو توي بورس ضرر کرده بودم .

 فکر به اين چيزا و گذشته داغون ميکرد ذهنمو . بعد توسط يکي از دوستان با استاد صفوي اشنا شدم چون تعريف دوره ميراث شون رو هم شنيده بودم ، مردد بودم ولي ثبت نام کردم تو دوره ي الفا . توي دوره ديدم که مشکلاتم چيه و ريشه در کودکيم داره تمرين ها رو که کم و بيش انجام دادم و کم کم مشکلات رو توي خوم حل ميکردم و کاملا ديدم که مشکل من با پول زياد حل ميشه و راه پول دراوردن مشهور شدن هست و اين دوره جديد استاد رو که شرکت کردم کاملا متوجه شدم که هرچي تو گذشته بوده آينده هم شبيه اون ميشه اگر تغيير ندم .

 شروع کردم گذشته رو پاک کردن و متوقفش کردن . چون ميخوام اينده رو خودم بسازم با فرم و شکل دلخواهم . دوست دارم به مغزم دستور بدم و عملي کنه برام . ديگه ارزش خودم رو دونستم از وقتي تمرين هاي دوره رو انجام ميدم گذشته کم کم . کم رنگ ميشه و از يادم ميره .

 الان ديگه ناراحتيام به روز هم نميرسه و تو مدت کم ميتونم ذهنمو خالي کنم روابط عاطفي بهتري دارم چون ياد گرفتم چطور برخورد کنم با انسانها ميتونم قبل هرکاري تجسم کنم . 

من تقريبا از زندگي نااميد شده بودم و بعضا حتي به خودکشي هم فکر کردم . همش به اين فکر ميکردم که سن ميره بالا و من هيچ کاري نکردم ولي الان ميدونم سن يک عدد هست و هروقت ادم ميتونه موفق بشه درسته الان هنوز با اينده اي که ميخوام فاصله دارم ولي نااميد نيستم اصلا و ادامه ميدم و ادامه خواهم داد تا جايي که برسم بهش . اميد و ايمان جايي به داد ادم ميرسن که ديگه انسان کاملا بريده . من به مشکلات به چشم داستان نگاه ميکنم که وقتي رفتم روي استيج و براي طرفدارانم صحبت کردم چيزي براي گفتن داشته باشم . به اميد ديدار